Home sweet home (2)

N

a ‘n jaar in Amerika kan ek met sekerheid se dat ek altyd ‘n Suid-Afrikaner, Afrikaner, Boer of watter term jy ookal wil gebruik, sal wees. Dit ten spyte van die Greencards wat hulle opwagting in die pos gemaak het en die vooruitsig van burgerskap wat daarmee saamgaan. Ek voel al hoe meer tuis hier en vermoed ek sal seker al hoe minder tuis voel in Suid_Afrika. As ek op die snelweg verby die imposante IKEA of Home Depot ry, let ek dit deesdae netso min op as wat ek die Pick N Pay in Faerie Glen sal opmerk, sou ek daar verby ry. Ek het gewoond geraak daaraan om die meeste van die tyd by die spoedgrens te hou en ‘n voetganger as ‘n bedrydgde wildspesie te beskou. Vir die kinders is dit ‘n heel ander storie. So nou en dan sal Anja se sy verlang na haar maatjie in Bambi in Lyttleton, maar ek dink nie sy kan juis veel onthou nie. Die kinders “veramerikaans” en veral hulle Afrikaans lei daaronder. Anja praat vam ‘n kop in plaas van koppie tee. En sy se “Ek wil langs to jou le” Dis ook al moeilik om Clara van die ander Amerikanertjies in die omgewing te onderskei Amerika (die dorp waar ons bly ) is vir my in baie opsigte soos wat Suid-Afrika was in die 1970’s. Daar is geen heining voor die huis of diefwering voor die vensters nie. My fiets staan nou al maande langs die huis en ek sluit nie eers my kar as ek by ‘n winkel ingaan nie . Met die aansteek of eerder aansit van die dorp se kersboomliggies het omtrent 1500 van ons by die ko-operasie bymekaar gekom. Daar het elkeen ‘n kersie brand gemaak en daarmee na ‘n plein in die dorp so kilometer weg, gestap. Die naaste wat ek daaraan in Suid Afrika gekom het, was toe Piet Koornof vir die Nasionale Party kom stemme koop het met ‘n braavleis in die parkie vir ons arm mense. Die Mev. het ook haar voete gevind en ek vind dit al hoe moeiliker om haar onder die duim te hou. Ek moet haar maar kort-kort daaraan herhinder dat ek nie een van deel van haar projekspan is nie. Ek het by die plaaslike Unversiteit ingeskryf vir ‘n kursus in “green building” en het die semester maar liewers net eers een vak geloop om te kyk of dit nog moontlik is om nuwe feite tussen die ore in te forseer. Ek het op universiteit altyd die vermoee gehad om myself in sterk groepe in te werk vir groepstake. Sodoende kon ek bietjie “terug gear” of “cruise” sonder dat iemand iets agterkom. Tot my spyt het ek klaarblylik hierdie vermoee met tyd verloor en moes ek nogal bonstaan om die “free rider” in my groep gedurende die semester te “dra” Soos my pel se: “ Die wiel draai stadig, maar bliksem hy draai” Ek gaan aand die einde van die maand Suid-Afrika toe en sal maar moet sien hoe tuis my land my gaan laat voel

The no(ne)sense of becoming American

Met die ”Skonies” wat kom kuier het en skoonma wat so bietjie gesukkel het met die lopery, het sy een van hierdie “walkers” persent gekry. Dit is eers as iemand in die familie- of vriendekring een van hierdie goed begin gebruik dat jy die goed (en ander gestremdes) begin oplet. Ek weet nie of dit my goedbedeelde verbeelding is nie, maar is hier baie meer mense wat van battery aangedrewe rolstoele, zimmeframes en/of “walkers” gebruik maak? Wel seker nie. Die persentasie gestremde mense hier is seker dieselfde as in Suid-Afrika of enige ander “beskaafde” land, maar ek neem aan dat meer mense hier die duur toerusting kan bekostig en hulle dus baie meer sigbaar is.

Bogenoemdes mag ook in die gereserveerde parkerings (beste parkerings, gewoonlik met die enigste skaduwee) naaste aan winkelsentrum- ingange parkeer. Anders as in SA, is die boete as jy in so parkering parkeer sonder dat jy ‘n “disabled” plakker op jou kar het in die omgewing van R2500. Ek het hoegenaamd geen probleem daarmee dat parkering gereserveer word vir gestremde mense nie. Waarmee ek wel ‘n probleem het, is dat vir my begin lyk asof elke tweede of derde oorgewig Yank by die DMV (Department Of Motor Vehicles) gaan uitkamp todat hy/sy die nodige formele toestemming/permit kry om van die gestremde parkering gebruik te kan maak. Verstaan my mooi, as iemand wat self dig by die 30Kg opgetel het het ek netso min teen vet mense as buitengewoon maer mense.

Dink bietjie vir ‘n oomblik daaroor. Jafel jaag met sy Jeep die die parkering binne, swaai sy boomstomp bene by die deur uit, en rol die 20m na Walmart se deur. Hy val letterlik in een van die battery aangedrewe winkeltrollies en doen sy inkopies so in die ry. Agterop sy Jeep lees ek die bumper sticker: “Don’t steal from the Government! They’re already stealing from you!” Ja jou Koos. Ek sal maar nie se hoe jy van die belastingbetaler steel nie. Jy is seker medies ongeskik om te werk agv jou toestand
Dis dieselfde regering (DMV) wat hom van die van die wal af in die sloot help. Die bietjie oefening wat hy nog kan kry, word hom ontneem.

Dis nie net die DMV nie. Baie plekke het die drive-through opsies en dis veral die dikkes wat te lui is om selfs in die gestremde parkering te parkeer en sy koffie binne-in Starbucks te gaan koop wat van die drive-throughs gebruik maak. Ek sien nou die dag ‘n vrou wat by In&Out se drive-through haar burger koop en daarna toe parkeer om die burger te eet! Geen oefening nie!!. Dis ook hierdie mense wat eerder die tyd sal mors om vir die hyser te wag om EEN loer op of af te gaan as om die trappe te gebruik.

Nuwe reel in ons huis: Terwyl niemand gestremd is nie, sal ons nie weer van enige “drive-through” gebruik maak nie

In SA was dit jare terug mode om met ‘n mynners se “hard hat” in jou agtervenster te ry. So half ‘n statussimbool om te wys jy is die mynkaptein of jy het ‘n blasting license of so iets. Veral eerstejaar mediese studente kon nie wag om die dorp vol te loop of by die huis aan te kom (as daar kuiergaste is), met ‘n wit jas en stetoskoop om die nek nie. Hier is die statusimbool, lyk my daardie broeke en hemde wat die dokters in die teater dra. (scrubs) Ek het nou eendag selfs iemand gesien wat die goed dra wat ooglopend nie in ‘n mediese beroep is nie – naby 80 en gestremd.

Party goed maak wel al hoe meer sense hier. As jy dit nie in die skottelgoedwasser kan was nie, moet dit nie koop nie. As dit moeilik stryk, of nie “wrinkle resistant” is nie, moet dit nie koop nie!

NS So twee dae na ek hierdiedie geskryf het hoor ek op NPR dat hulle die dra van scrubs in die openbaar wil verbied agv die oordaagbarheid van patogene of so iets

Soos die groot 50 nader kruip, word mens meer gereeld wakker met ‘n pyn hier en ‘n pyn daar. So het ek nou sulke stywe gewrigte wat al te veel voel of dit arthritis kan wees. Maar nou ja, soos my ma gese het” “Dit help nie jy sit en wag vir die dood nie”

Dit raak nou erg Somer hier en almal en ek bedoel almal loop rond met ‘n geniesery van die stuifmeel. Party van ons kyk eerste ding in die oggend na die online nuus, of wat die Rand teen die Dolaar doen. Deesdae kyk almal eers wat die Pollen-count vir die dag gaan wees. So al asof jy iets daaraan kan doen. Bygese wat kan jy nou eintlik doen met die Rand/Dollar-koers of die moord en doodslag op beeld.co.za?

Die groot tamatieland oorkant ons kompleks is binne ‘n weeg omgeploeg gelyk gemaak en vol tamatieplantjies geplant. Die land is seker so groot soos 10 rugbyvlede. Dis ongelooflik hoe vinning en hulle die goed hier doen en op watter skaal hulle dinge doen.

Die Barnardts is almal nou omtrent mobiel. Elkeen het ‘n fiets en ons het selfs een van daardie klein kinderfietsies gekoop wat nie ‘n voorwiel het nie en wat aan die “groot”
fiets voor vashaak. Liesl en die kinders het elkeen ‘n paar rolskaatse en ek moet se ek was ewe verbaas hoe goed die 3 regkom. In Desember het ons vir Clara ‘n Ripstick gekoop. Dis een van daardie skaatsplanke met die een wiel voor en die een wiel agter. Dit was een van daardie kopies wat ek gedink het nog ‘n wit olifant gaan wees en dit het ‘n paar maande net gele want sy kon net nie regkom daarmee nie. Sy het so paar weke terug die “trick” agtrergekom en sy ry hom nou gaar. Soveel so dat ek dit ook nou probeer. Vir iemand wat al so baie soos ek geval het(ek het tot op 15 gedink fietsry is ‘n kontaksport) is ek maar skrikkerig. Bygese jy moet soos ‘n fiets aan die beweeg bly met die ding, want die val kom eintlik wanneer jy stil staan. Ek het twee keer hard geval. Bingo! Dis toe nie arthritis in die gewrigte nie maar die gevallery met die Ripstick

Ek het al vrede gemaak met die Amerikaners wat nou maar net eenmaal nie met ‘n mes en vurk kan eet nie. Ek is selfs besig om vrede te maak met die voetgangers wat karre ignoreer soos kroonwild muggies afmaak by ‘n soutlek. Wat my teen die mure uitdryf is die feit dat hulle met oopmonde kou en met kos in hulle monde praat. Om dinge erger te maak lyk dit of Clara ten spyte van my beste pogings hierdie gewoonte aanleer. Namate haar engels verbeter, versleg haar eetgewoontes. Een van die dae is een van die dae wat die polisie nog hier gaan opdaag om my weg te vat…….

2 Hardeskywe later en ek blog weer!

Dis nou nie dat ek lui raak om die blog op datum te hou nie.  Eers het die hardeskyf opgepak. $100 en twee weke later toe pak die nuwe een ook op.  So as jy lank laas van my gehoor het, - dis die rede.

Ons het nog nie elkeen ‘n Stetson en ‘n paar Cowboy boots aangeskaf nie, maar ons begin al hoe meer tuis voel in die plek. 

Ek het onlangs my eerste kultuurskokke  in Amerika beleef.  Ek het by die www.yolobowmen.com boogklub aangesluit .  Deel van die vereistes is dat jy “workparties”  sal bywoon.   Omdat arbeid so duur is hier, word al die onderhoud en verbeteringe by die skietbaan, deur die lede self behartig.  Ek het die Saterdag aangemeld om te help teikens vervang  en my verbasing was groot om ‘n regter van die “Supreme Court of California” te sien gras sny.  Hier is niemand te grand om hande uit te steek vir werk nie.  Kan al net sien hoe regter Hlope die plaaslike Soweto-sokkerveld  besoek om te help gras sny…………

Om in die huidige ekonomiese krisis geld te spaar, word die staatwerkers van California elke tweede Vrydag op furlough geplaas wat eintlik maar onbetaalde verlof is.   Op die voorblad van die San Fransisco Chronicle of Times of whatever sien ek dat van die furlough werkers hierdie Vrydae gebruik om te hulle dienste kosteloos aan te bied om indringer plante  langs riviere te verwyder! 

Amerika bestaan nie net uit lui en oorgwig mense nie.  Meeste Amerikaners is vrek harde werkers wat bitter min verlof vat/kry  en jou sal skeef sal aankyk as jy vir hulle se dat jy nou op 6 weke se velof gaan.

Dis my beskeie menig dat die Amerikaners die huidige ekonomiese krisis juis sal oorleef omdat hulle patrioties is en so hard werk en bereid is om verantwoordelikheid te aanvaar .

Ek wens Suid-Afrikaners was so en ek sluit myself daarby in.  Wat sal ons reaksie op so iets wees.  Kan jy jou indink dat jy ‘n onderwyser of polisieman of wat ookal is en jy is elke tweede vrydag op velof.  “Hoe lyk dit?  Sal ons Vrydag so bietjie gaan gras sny daar langs die Morelettaspruit?”  “Yeah Right! Kry vir jou chomma, ek het langnaweek en ek gaan bietjie kamp of visvang en by the way-  te hel met die regering!”

Ons probeer steeds gereeld iewers heen gaan om die land so bietjie te verken en was onlangs Carmel-by-the-sea.  Dit is soos die beste van Clarence, Dullstroom en Pelgrimrus gekombineerd en tien keer groter.  Dit is saam met Luzern in Switserland en Dingle in Ierland een van die mooste dorpe wat ek nog ooit gesien het.  Carmel is ook die dorp waar Clint Eastwood die burgermeester was.

Anja is nou op ‘n baie oulike ouderdom.  Oppad iewers heen,  se Liesl vir haar sy moet luister om Jesus se stem te hoor.  Die eerste paar dae klae sy dat sy niks hoor nie en op ‘n dag se sy dat Jesus met haar gepraat het.  Toe Liesl haar vra wat Hy se, kom die antwoord: “Hy se ek moet nou ‘n koekie kry!”  Liesl het dadelik vir haar ‘n koekie gegee toe hulle by die huis kom.

Ons het Clara by die kerk ingeskryf vir wat ek gedink het Kinderkrans is maar wat uitgedraai het om oefening vir ‘n konsert te wees.  Hulle het vir ‘n maand elke Vrydagmiddag geoefen en die laaste twee weke elke Saterdag ook vir drie ure.   Dis die goedkoopste “Babysitting” wat jy in Amerika sal kry en dan leer hulle ook nog iets.  Dis juis vanmiddag 4 uur die konsert  en sal netnou afsit soontoe.

Noudat die rekenaar weer reg is sal die blog meer op datum wees.  As ek nie te lui raak nie...

Home-sweet-Home??

Dit het blykbaar nog nie hier gereen soos dit moet nie en ons het al heelwat warmer dae met die son wat al hoe later begin onder gaan. Saam met die warmer weer kom die vliee ook natuurlik terug. Ek het nou eenmaal 'n ding met goed soos vliee, brommers en muskiete. Ek vermoed hulle by een van die Ark se lugventilasie-skagte ingeslip. Ek het nou (per ongeluk) ‘n geheime wapen teen die gevleuelde gespuis ondek! Rug Doctor se Carpet Stain Remover!!


Met ons Switserse vriende, Marco en Ursi wat die eerste week in Februarie ariveer , was ek aan’t matte skoonmaak en terwyl ek so onder die eettafel op my kniee sit, kom een van die plaaslike vlliee ingedrentel met so verveelde lui houding wat my sterk herinner aan een van die amptenare in Centurion se Departement van Binnelandse Sake. Ek het natuurlik dadelik gestrip en nog voor hy sy final approach op die landingstrook tussen die tafel en die stoel kon uitsoek, pomp ek die spuitbotteltjie verwoed en zap ek hom met die stain remover. Ek moet se, dis dodeliker as Suid-Afrika se Target Mortein want hy het nie eers gehop toe hy die mat tref nie. Hy het net so tussen die mat se pool begin uitkruip en teruggeval. En dit was dit. Dis geen wonder die label op die bottel se dat jy handskoene moet aantrek nie. Ek sal in die komende maande net aan ‘n aanvalsstrategie moet werk sodat al wat plant, kind, skottelgoed- en kosding nie vol Stain remover sal opeindig nie.


Ons begin al hoe meer gewoond raak aan die plek en die lae spoedgrens van 25MPU begin al plek-plek selfs vir my sin maak. Die plaaslike politiek is vir my ‘n bron van groot vermaak. Suid-Afrika is beslis nie die enigste land met korrupte politici nie. Die goeverneur van Illinois , Blagojevich het die plek wat Obama in die Senaat vakant gelos het , probeer verkoop aan die hoogste bieer. Toe hulle hom opskroef, het hy van “rent-a-crowd” gebruik gemaak en hulle agter hom geparadeer tydens ‘n pers-konferensie. Hy het hulle toe een-een uitgewys. Die een het hy gehelp met ‘n nieroorplanting en vir daardie een het hy gehelp met ‘n beurs vir studie en so aan todat hy die hele spul deurgewerk het. Toe wil hy die wereld oortuig dat hy nou opgeskroef word omdat hy die mense probeer help het. Geen verwysing aan die pos wat te koop was nie. Amper so belaglik soos ou BobZimjaan.
Obama se gekose kandidaat vir “Secretary of Treasury” het so paar jaar terug gerieflikheidshalwe “vergeet” om al sy belasting te betaal en het die foutjie probeer regstel die dag voor sy nominasie. By dit alles was sy huishulp van suid van die grens. Dis nou die wat Engels tweedetaal besig en die wat jy nou nie hoef te registreer vir die alledaagse lastighede soos belasting, social security ens nie. Ai, dat jou verlede jou nou so moet inhaal! Die snaakste van alles is dat die Demokrate nou reken dat hy die ENIGSTE een is wat die Amerikaanse ekonomie kan regruk en dat sy foutjie eintlik nietig verklaar behoort te word. Netso belaglik soos BobZimjaan… Die Amerikaners is erg op vryheid van spraak en ek het toevallig afgekom op wat die Radio Pretoria van die VSA moet wees. Hulle ontleed Obama en Kie se toesprake sin vir sin en looi hulle van begin tot einde. Die kritiek teen Obama en sy trawante word reeds plek-plek afgemaak as rassime! Klink dit bekend? Obama-hulle blameer die land se probleme op die vorige regering. Klink dit bekend? By the way – die begin van die ekonomiese probleme hier was die “sub prime-rate” wat deur Clinton afgedwing was. Die hulppakket wat Obama afgekondig het, heet TARP- The American Rescue Plan of so iets. Dis ook deur een of ander Obama sidekick duidelik gemaak dat TARP nie bedoel is wit wit mans nie. Bekend? Damm, ek begin al heel tuis voel hier net agv die regeringsuitsprake. Laat ek maar net hier ophou voordat ek daarvan beskuldig word dat ek Die Vierkleur op Amerikaanse grondgebied probeer laat wapper……………..

Die Amerikaners moet krediet gegee word vir wat hulle al vermag het. Al kan sommige se dis op die rug van ander lande. Ek het afgekom op ‘n stukkie Americana. Elke Suid-Afrikaanse seuntjie word groot met ‘n .22 of ten minste ‘n windbuks. Ok, of droom daaroor. ‘n Amerikanertjie word groot met ‘n Radio Flyer waentjie. Die ander Americana is V8 enjins. Wel hieronder is die is Die “ultimate” Americana – ‘n Radio Flyer met ‘n V8.




Omdat ek al so tuis voel hier het ek besluit om ‘n lys te begin maak van woorde wat jy net in Amerika sal hoor. Ek sal die lys byhou soos ek hulle hoor. Om te begin is daar twee, waarvan die eerste deur niemand anders as George Bush (wie dan anders?) geuiter is.:
Weird Words:
· Misunderestimated
· Analization

ZAK…………….

I'm dreaming of a White Christmas.....

As die Barnardt’s in SA aankom met ‘n Amerikaanse aksent moet asb nie dink ons probeer grand wees nie…….

Nou een more is ons in Target en die kinders is net onmoontlik. Hulle het baie gou agtergekom dat kinders hier nie mag pak kry nie en probeer die nuutgevonde soustrein met verbasende selfvertroue ry tot hy ontspoor. Ek het ewe gou geleer dat ‘n goedgeplaasde knyp op die regte plek met net genoeg geniepsigheid die regte uitwerking het. As die kind dan skielik in trane uitbars, val ek ewe verbaas langs haar neer asof sy in 'n doring getrap het met ‘n “Haai liefie wat het dan nou gebeur? “Sien jy wat gebeur as pappa praat en jy luister nie?” Gelukkig verstaan net die vir wie se ore dit bedoel is. Die oggend was nie eers knyp en dreigemente genoeg om met die kinders huis te hou nie. Met die betaalslag kon Liesl seker sien ek gaan binnekort 20 tot 30 jaar gevonnis word as ek nog ‘n langer in ‘n stout kind moet vaskyk en vra toe baie strategies dat ek vir ons by Starbucks iets te drinke te moet gaan koop. Seker om my nog langer besig te hou (buite bereik van die kinders) vra sy toe vir ‘n Vendi Chai Latte with half the Syrup. By die toonbank vra ek to vir die tannie vir “one medium sized Cappuchino and a Vendi Chai Latte with half the Syrup”. Sy is seker nuut by Starbucks want sy verstaan toe die hele bestelling behalwe die “'half the syrup” gedeelte. “You want that with no Syrup?” “ No I do, but only half” se ek. Sy gee my dieselfde uitdrukking as ‘n Pinbal wanneer hy tilt en ek besluit die beste wat ek kan doen is om maar terug te staar. Gelukkig wen ek toe die staring contest en sy herhaal toe die bestelling soos sy dit verstaan. “ Grande Cappuchino and a Vendi Chai Late with NO Syrup”. Ek vervies my half vir haar en se toe “No!, Not No syrup! Half the syrup!” terwyl ek my linker wysvinger die lug insteek en met ‘n sny beweging die ander wysvinger daaroor trek. Dit het haar ligte aangesit want sy se toe dadelik “ Oh you want that with h-a-v-e the syrup.” Ek besef toe ook dat my Britse Engels heeltemal onvoldoende gaan wees in hierdie land. ‘n Week of wat later was ons in Placerville in ‘n restaurant en toe Liesl na 20 minute van geen diens vir die meisietjie se “We’d like to order” antwoord die meisie met “One water coming right up!" So, ons sal maar ter wille van goeie kardiovaskulere gesondheid hier en daar seker die plaaslike aksent moet optel.

Terwyl ons is SA was, was ons al reeds genooi om die week rondom Kersfees saam met die ander Suid-Afrikaners(Die van thanksgiving) by Lake Tahoe te spandeer. Omdat ons die kostes moet aangaan om weer hier ‘n huis te moet opsit, het ons die offer van die hand gewys maar besluit om net vir Kersdag deur te ry om sodoende ook ons eerste “White Christmas” en die nuutjie van sneeu te ervaar. Ek het daarom ook vroegtydig sneeukettings vir die Vliegdekskip se wiele gekoop. Die dag voor Kersfees was daar nog erge sneeustorms voorspel en dit was wik-en-weeg of ons sou gaan of nie. Kersoggend was daar so min keer aan die Barnardts soos ‘n klomp woestynkamele wat water geruik het en storm of nie storm nie, ons het die pad gevat. So 50 myl van die huis af (by die einste Placerville van hierbo) was al die motors gestop vir “Chain control”. So reg in die Amerikaanse kultuur van gemagsugtigheid is daar ouens langs die pad wat die kettings VIR jou, op die wiele sal sit teen $30. Ek het toe maar uitgeklim in die sneeu en my eie kettings opgesit om die R300 te spaar. Vir afhaal vra hulle $20. Dit gaan redelik vinnig en die enigste down side is dat jy maar so bietjie nat word en natuurlik met koue hande terugklim in die kar.

Nadat ons drie karre gesien wat van die pad af gegly het (een in ‘n klomp bome in, ‘n ander so half teen ‘n afgrond af en een amper teen ons vas so met die verbygaan slag) was die woestynkamele se dors vir eers geles en het daar ‘n lang en onnatuurlike stilte op die kar toegesak. Met Clara se gewoonlike kroniese verbale diaree is so stilte iets besonders om te beleef, maar dit het gou plek gemaak vir haar “Is ons al amper daar? Wat so elke myl of wat van agter uit die kar gekom het.

Wie van julle kan nog Redding Internasionaal onthou?

Ons het saam met die Suid-Afrikaners ge-eet, persente uitgedeel, die kinders in die sneeu laat speel en toe weer die pad huistoe gevat. Elkeen moes ‘n persent van so in die omgewing van $30 dollar saamneem. Mans vir mans en vrouens vir vrouens. Name is in ‘n hoed geooi en die persoon kon dan enige persent kies en dit oopmaak. Die volgende persoon kon dan daardie perent by die eerste een afneem en so aan. Die enigste ander reel was dat enige persent net twee keer by enige iemand “gesteel” kon word.. Dit was vet pret veral omdat die Barnardts presies gekry het wat hulle wou. Ek het vir Liesl ‘n $30 Victoria’s Secret koopbewys gevat en Liesl het die mother van alle halogeen herlaaibare fliste gevat. Albei ons persente was met ons vatslag reeds vir die tweede keer gevat en kon dus nie weer deur enige iemand anders gevat word nie. Ek dink nie dit was soveel pret vir die wat nie gekry het wat hulle wou gehad het nie.

Nuwejaar was maar stil hier in en om die huis met Anja wat vreeslik hoes. Ek het haar by die dokter gehad maar is daar vort sonder enige voorskrif. Die ouens gee nie sommer iets soos anti-biotika nie en ek dink hulle maak hulle geld met al die opvolge besoeke.

Agter ons is San Francisco met die Golden Gate brug wat jy nie kan sien nie. Die klein knoets eilandjie tweede van links is Alcatraz

Vir die wat nie weet nie, ons het Vegter II aangeskaf as die tweede ryding. Die wat 'n langer pad saam met my kom sal weet dat Vegter I met volle militere eerbewys begrawe is.

Vegter II

Foto's: Adele Booysen (http://adelebooysen.blogspot.com/)

Kersfees

Ons word steeds blootgestel aan die Amerikaners se Ready-to-whatever wat gepaard gaan met ‘n onverstaanbare oordadigheid. Al gehoor alles is groter in Texas? Dit geld ook vir Kalifornie. Hier is ‘n Humvee maar klein teen ‘n paar van die bakkies wat op die paaie te sien is. Ek en Liesl het nou vir die soveelste keer besef dat ons eintlik net een porsie kos kan bestel, om saam genoeg daarvan te kan eet. Die kersversierings in die winkels is so oordonderend dat jy nie kan uitmaak of dit ‘n apteek of ‘n winkel is wat elektriese ware verkoop nie. Ek weet ook nie wat die winkels met al die vloerspasie maak as Kersfees verby is nie. Op die radio hoor jy omtrent net kersmusiek. Ek sit al die radio op die “talk radio” stasies want op die ander/gewone stasies is dit een stryk deur Jingle bells, I’m dreaming of a white Christmas……. Ironies hoor jy nie sommer iets met ‘n Christelike boodskap soos “Silent night” nie. Sad! Baie sad!

Ons sal die jaar nie ‘n kersboom opmaak nie. ‘n Regte egte lewendige boom (wel voor hy afgekap is natuurlik) wat groot mode in die geweste is, kos so tussen $60-$90. Lees R600-R900. Die cheapskates wat so naby aan die spoorlyn bly dat jy nie rerig kan onderskei tussen bo- en onderdorp nie, sal maar wag tot na Kersfees en ‘n herbruikbare “Made in China” een op die sales MET ‘n koepon moet gaan koop!

Hier word die huise ook versier met van gekleurde liggies, opblaas sneeumanne, kersvaders, bokkies of wat ookal Rupert of Roedolf is (ek ken nie musiek so goed nie), tot tuisgemaakte treintjies en gemmerkoekhuisies. In die bosveld sou jy kon se hulle ruk totaal en al die tarentaal…….. Om my punt te illustreer heg ek so paar kiekies hierby. Moenie ‘n fout maak nie. dis mooi en die kinders en grootmense geniet dit onsettend baie.

Liesl begin nou die werkinge van online shopping onder die knie kry en daar is omtrent ‘n oproer in die huis as die UPS lorrie voor die deur stop. Anja spring op en af, klap hande en pie-pie sulke drupeltjies van opgewondenheid soos sy gil “Hier’s die YOU-PEE-ESS!!!!” Elke boks word soos ‘n lucky packet ingewag en oopgeskeur dat die huis na die tyd soos ‘n Sappi paprierpulpfabriek lyk. Daar is ook nie ‘n beperking op wat jy kan koop nie. So het ons een aand in die bed gele en op US Mattress, ‘n King size matras aanlyn gekoop wat al die pad van Michigan af oppad is omdat dit ‘n $1000 goedkoper is as enige ander plek. As jy ‘n idée wil he van die logistieke, kyk gerus na die kaart hieronder. Hou dan ook in gedagte dat Kalifornie amper so groot soos die hele Suid-Afrika is. US Matress sal sekerlik na dese hulle beleid rondom “free shipping” van net oor 3700km wil hersien. Hierdie boer sal hulle leer hoe om ‘n sisteem te gebruik!

Van Kalifornie gepraat, ‘n mens kan maklik dink dat die ekonomie net om Hollywood , Las Vegas en Disneyland draai, maar sowat 50% van Amerika se vrugte word hier geproduseer. Bykans 21 miljoen mense is of direk, of indirek in die landbousektor betrokke. Om dit in perpektief te stel – dis amper hoeveel Zimbabwiers daar in SA isJ Die boere hier se probleme is baie dieselfde as ons boere sin. Hulle kan ook nie sonder hulle onwettige arbeiders (Meksikaners klaar kom nie) en net soos in SA weet die owerhede daarvan, maar draai maar gesig anderkant toe ter wille van voedsel sekuriteit. Wel seker nie heeltemal die rede in SA nie, maar hoekom nou SA trash?

Ek het twee noue ontkomings gehad. Die eerste het te make met ‘n voetganger (alweer) van Oosterse afkoms (alweer). In die reen het sy binne haar reg by ‘n voetoorgang oorgestap. Die enigste probleem was dat haar bruin baadjie en swart hare, haar perfek gekamofleer het by die bruin geplaveide voetoorgang en nuut geteerde natgereende swart pad. Gelukkig vir ons albei, het sy kopgehou en so tree terug gegee om uit my gehuurde Ford se pad te kom. Ek kan nie se wat sy geskreeu het nie, maar ek my eie afleidings maak. Sy kon ook nie verstaan wat ek in Afrikaans vir haar terug geskreeu het nie. Die owerhede hier is juis so onsteld oor die tref-en- trap statistieke (meer as 300 in Kalifornie vir 2007 en 2.7% van alle noodlotige ongelukke) aan die styg is en blameer jong mans sonder lisensies. Twak! Dis die donnerse voetgangers wat dink die aarde behoort aan hulle. En dis omdat jy in sulke moeilikheid kom as jy een raakry dat die voertuigbestuurder vir homself se “I’ll takes my chances “ en homself dan uit die voete maak.

Die ander noue ontkoming was die briefie wat van die skool af gekom het met die versoek dat ek ‘n musiekles oor 6 komponiste moes kom aanbied. Die skool sal al die materiaal en ander media verskaf. Die wat my ken sal weet dat as ek my hande eenkeer klap ek klaar uit ritme is en dat ek nie eers al die woorde van DO RE ME almal kan onthou nie. In SA was die uitweg maklik. Stuur net ‘n boodskappie terug skool toe en se “jammer om van jou probleme te hoor my ding, maar pappa is so bietjie aan die besige kant…..miskien volgende keer….” Hier is “parent volunteering” groot en selfs die van julle wat my so in die laaste tyd vertel het hoe besig julle is (selfs om net ‘n email van langer as twee sinne te skryf) sal nie kan wegkom nie. Selfs maatskappy direkteure verander hulle skedules om boeke in sake te kom sit of om te help met sportreelings . Ek het toe maar vir die juffrou vertel van die beperkinge rondom my musiektalent en haar verseker dat ek beslis een is wat heelhartig die Amerikaanse sisteem van “parent volunteering” onderskryf en dadelik aangebied om as “volunteer driver” op te tree met die klas se volgende uitstappie op 16 Desember. Sy het die aanbod aanvaar, die vorms gegee om in te vul en ook aangese om my bewys van vesekering by die kantoor te kom wys. Met die dat ons kort hier is, sien ek toe ons tydelike versekeringskaart verval 14 Desember net mooi twee dae voor die uitsappie……. Toe Clara by die huis kom met die versoek dat ek hulle klas moet kom help om Gemmerkoekhuisies te kom versier, was ek nodeloos om te se, loshande ‘n uur voor die tyd daar. Ek het pakkies gedra, tafels reg gesit en toe maar hier en daar gat geswaai om baie besig te lyk sonder om eintlik veel te doen en my opnuut verwonder aan klaargemaakte versiersuiker uit ‘n blik en hundreds and thousands in drie kleure, rooi, wit en groen spesiaal vir die kersseisoen. My volunteering is nou vir eers verby vir die jaar. So nou is dit die mense soos julle wat tog SO besig is se beurt …….

ZAK